Το τελευταίο χειροκρότημα

Ο άνθρωπος που παίζοντας ή καλύτερα διδάσκοντας ποδόσφαιρο, ο άνθρωπος που χειροκροτήθηκε για την απαράμιλλη τεχνική του, όσο κανείς άλλος, εισέπραξε θες το τελευταίο του χειροκρότημα, οδηγούμενος υπό την ιαχή "αθάνατος", στην τελευταία του κατοικία. 

Πάνδημη η κηδεία του Σωτήρη Λεγάτου, του ανθρώπου που προσέφερε τα μέγιστα στην Θύελλα, στην Παναχαϊκή και στο τοπικό ποδόσφαιρο. Πλήθος κόσμου τον αποχαιρέτισε στον Ι.Ν. Αγίας Σοφίας και τον συνόδευσε στο τελευταίο του ταξίδι, στο κοιμητήριο της Παναγίας Αλεξιωτίσσης. Περίσσευε ο πόνος στη γυναίκα του, τα παιδιά του, στα αδέλφια του (θλιβερή φιγούρα ο -και συμπαίκτης του- Νίκος Λεγάτος, αλλά και η κόρη του Ελενη, προπονήτρια στην ομάδα βόλεϊ του Απόλλωνα). Ηταν όλοι εκεί για να τον αποχαιρετίσουν και να εκφράσουν λόγια παρηγοριάς στους οικείους του. Ξεχωριστή στιγμή όταν ο Γιάννης Ζαφειρόπουλος και ο Ανδρέας Μιχαλόπουλος τοποθέτησαν στη σορό του μία φανέλα της Παναχαϊκής και μία της Θύελλας και όταν μετέφεραν το φέρετρό του, πρώην συμπαίκτες του...


Σωτήρης Λεγάτος, επιτελικος μεσος

Από τα μεγαλυτερα ονοματα στην ιστορια του πατραϊκου ποδοσφαιρου.



Ο Σωτήρης Λεγάτος, φτωχόπαιδο από τα Προσφυγικά της Πάτρας ξεκίνησε την καριέρα του από την γειτονιά που μεγάλωσε και μετά από δεκαετή παρουσία στα γήπεδα με την φανέλα της Θύελλας και του Ολυμπιακού Πατρών, πήρε μεταγραφή το 1965 στην ομάδα της Παναχαϊκής, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως λιμενεργάτης στο λιμάνι της Πάτρας. Εγκατέλειψε την ενεργό δράση στα τέλη της δεκαετίας του ’60, έχοντας αγαπηθεί από το σύνολο των Ελλήνων φιλάθλων εκείνης της εποχής, δημιουργώντας παράλληλα την απαρχή της «μεγάλης Παναχαϊκής» με παίκτες που στην τοπική κοινωνία ηχούν σαν αθάνατοι θρύλοι.Τον συνοδευε παντα το παρατσουκλι «ο δασκαλος» και ο <<ο σερίφης>>
για τα εξαιρετικα τεχνικα και ηγετικα του προσοντα.
Κυριαρχος στον χωρο του κεντρου, αριστος ντριμπλερ και οργανωτης
με φαρμακερη μπροστινη πασα.
Επικινδυνος σουτερ, ιδιαιτερα στα φαουλ.
Αφότου κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, ο Σωτήρης Λεγάτος εργάστηκε ως προπονητής σε πολλές αχαϊκές ομάδες, καθώς επίσης και στην Παναχαϊκή.
ασχοληθηκε με την προπονητικη, στον παγκο πολλων αχαϊκων ομαδων.
Μελος του τεχνικου τιμ της Παναχαϊκης σε περιοδους Α΄ Εθνικης (1976, 1979, 1980, 1981).

Εφυγε ξαφνικα για τα ουρανια τερραιν το πρωι της 6ης Οκτωβριου του 2009.
Στο αγγελμα της ειδησης, τρεις παλιοι του συμπαικτες στη Παναχαϊκη δηλωσαν:
«Ηταν τεραστιος. Βασικος παραγων της ανοδου της Παναχαϊκης στην Α΄ Εθνικη» (Μιχαλόπουλος).
«Δασκαλος για ολους μας.
Μπαιναμε στο γηπεδο, μικροι τοτε, και νοιωθαμε ασφαλεις με τον Σωτηρη κοντα μας» (Στραβοπόδης).
«Ενας πραγματικος ηγετης που μας ειχε βοηθησει ολους, αγωνιστικα και ψυχολογικα» (Σαραντόπουλος).

      Απο    www.redblack.gr